Heel wat mensen leven in een voortdurende innerlijke onrust, in een soort overlevingsmodus die door bewuste of onbewuste angsten wordt gevoed.

Negatieve verwachtingen naar de toekomst voeden dit gevoel van onvrede des te meer.

Een sterk naar buiten gericht bewustzijn ondergaat de instroom van massale zintuiglijke prikkels uit de buitenwereld, wat allerminst bevorderlijk is voor een gevoel van innerlijke rust. Stil staan bij jezelf, contact maken met je binnenwereld in de vorm van waarnemend voelen, is de eerste stap op het pad naar innerlijke stilte.

We worden ons bewust van de voortdurende onrust die de ziel terroriseert, en bijgevolg haar manifestatie verhindert.

​Met welke delen van jezelf leef je in onvrede?

Als schaduw in de vorm van afgewezen energieën zich kenbaar maken en bestaansrecht krijgen, komen we dichter bij onszelf. Laten we vervolgens die delen omarmen die nooit bestaansrecht hebben gekregen. Deze bewustzijnshouding initieert het proces van zelfacceptatie wat uiteindelijk leidt tot

innerlijke stilte. Ik ben die ik ben en mag zijn wie ik ben.

​Het is tenslotte in deze heilige stilte dat we onze ziel en het grotere geheel kunnen ontmoeten.

 

Een ware frequentie van éénheid, heelheid.

 

 

Willy Colebrants & Tanja Thys​

​

                        

​